Η διαβητική νευροπάθεια αναφέρεται στη βλάβη που παθαίνουν τα νεύρα του σώματος σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη. Είναι μια προοδευτική ασθένεια και τα συμπτώματα επιδεινώνονται στην πορεία του χρόνου. Οι ασθενείς που δεν ελέγχουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους και όσοι έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη ή είναι υπέρβαροι είναι πιο ευαίσθητοι.
Προβλήματα μπορούν να παρουσιάσουν τα περιφερικά νευρά του ποδιού και του χεριού και εκείνα που ελέγχουν τις αυτόματες λειτουργίες του σώματος, όπως είναι ο καρδιακός ρυθμός και η πέψη. Περίπου 60-70% των ατόμων με διαβήτη αναπτύσσουν διαβητική νευροπάθεια, αλλά τα συμπτώματα μπορεί να χρειαστούν 10 έως 20 χρόνια για να εμφανιστούν. Τα υψηλότερα ποσοστά της νευροπάθειας βρίσκονται σε ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη τουλάχιστον 25 χρόνια.
Τα σημάδια και τα συμπτώματα της διαβητικής νευροπάθειας εξαρτώνται από το ποια είναι τα νεύρα που επηρεάζονται. Τα σημεία και συμπτώματα της περιφερικής νευροπάθειας περιλαμβάνουν:
• Μούδιασμα, πόνος, και κάψιμο που ξεκινά στα ακροδάχτυλα και ακολούθως επεκτείνεται μέχρι τα πόδια ή τα χέρια
• Απώλεια αίσθησης για ζέστη, το κρύο ή η τυχόν τραύμα
• Απώλεια της ισορροπίας. Τα σημεία και συμπτώματα της αυτόνομης νευροπάθειας περιλαμβάνουν: • καούρα και φούσκωμα
• Ναυτία, δυσκοιλιότητα ή διάρροια
• Δυσκολία στην ομιλία ή στην κατάποση
• Αίσθημα πληρότητας με μικρές ποσότητες φαγητού
• Εμετός λίγες ώρες μετά το φαγητό
• Ορθοστατική υπόταση, ή αίσθημα ζάλης και ζάλη κατά την έγερση
• υπερβολική εφίδρωση
• προβλήματα της ουροδόχου κύστης
• Πτώση στο πρόσωπο και τα βλέφαρα
• συσπάσεις των μυών και αδυναμία.
Η περιφερική νευροπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε πόνο στο κάτω μέρος του σώματος, συχνά από τη μία πλευρά, και αδυναμία στα πόδια. Τα άτομα με διαβητική νευροπάθεια συχνά δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν επηρεαστεί μέχρι τα συμπτώματα να είναι προχωρημένα.
Διάγνωση της διαβητικής νευροπάθειας
Η διάγνωση γίνεται με την κλινική νευρολογική εξέταση που είναι σημαντικό να γίνεται σε τακτικά διαστήματα στους διαβητικούς ασθενείς και με ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις, όπως το ηλεκτρομυογράφημα (EMG), το οποίο καταγράφει την ηλεκτρική δραστηριότητα στους μυς και την ταχύτητα με την οποία τα σήματα περνούν μέσα από τα νεύρα.
Θεραπεία
Το πρώτο βήμα για τον έλεγχο είναι ο έλεγχος του σακχάρου του αίματος και των επίπεδων αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης. Μερικά φάρμακα και η φυσικοθεραπεία, μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο του πόνου. Χρησιμοποιούνται οπιοειδή σπασμολυτικά φάρμακα, αντικαταθλιπτικά και αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Η Φυσικοθεραπεία μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο και να μειώσει τον κίνδυνο της εξάρτησης από τα ναρκωτικά. Ενδείκνυται σε ασθενείς με μυϊκές κράμπες και μυϊκή αδυναμία.
Δρ Δήμητρα Σαλή Νευρολόγος
